Początek strony
Wróć na początek strony Alt+0
Przejdź do wyszukiwarki Alt+1
Przejdź do treści głównej Alt+2
Przejdź do danych kontaktowych Alt+3
Przejdź do menu górnego Alt+4
Przejdź do menu lewego Alt+5
Przejdź do menu dolnego Alt+6
Przejdź do mapy serwisu Alt+8
Menu wysuwane
Herb podmiotu Biuletyn Informacji Publicznej Gmina Tuplice
Menu góra
Strona startowa Prawo lokalne Zagospodarowanie przestrzenne
Poleć stronę

Zapraszam do obejrzenia strony „Uwarunkowania przyrodnicze gminy Tuplice. - Zagospodarowanie przestrzenne, menu 49, artykuł 232 - BIP - Gmina Tuplice”

Zabezpieczenie przed robotami.
Przepisz co drugi znak, zaczynając od pierwszego.

P ) # @ % R F 3 - 0 A w s f d A P # @ :

Pola oznaczone są wymagane.

Treść główna

Zagospodarowanie przestrzenne

Uwarunkowania przyrodnicze gminy Tuplice.

UWARUNKOWANIA WYNIKAJĄCE ZE ŚRODOWISKA PRZYRODNICZEGO

1.1 Rzeźba terenu i geomorfologia
Gmina Tuplice położona jest w południowo-zachodniej części wojewódz­twa lubuskiego na wysokości 80-160 m n.p.m., a w jej granicach występują nastę­pujące jednostki morfologiczne:
Wzniesienia Żarskie - zajmujące południową i wschodnią część gminy wzniesioną 120-160 m.n.p.m.. Stanowią one glacitektonicznie wypiętrzony ciąg moren czołowych
zlodowacenia środkowo-polskiego. Ten fragment Wzniesień Żarskich stanowi wyra­źną dominantę krajobrazową w obszaże gminy, reprezentując wysoczyznę morenową falistą, z rozległymi łagodnymi powierzchniami, stokami o spadkach do 10% opada­jącymi ku północy.
W rejonie Tuplic znaczne powierzchnie są silnie przekształcone i porozcinane licznymi wyrobiskami po eksploatacji gliny.
Kotlina Zasiecka - stanowiąca zachodnią część Pradoliny Głogowsko-Baruckiej, w obrębie, której wyróżnić można trzy formy genetyczne:
w południowej części jest to wysoczyzną, wciskająca się głęboką zatoką w obręb Wzniesień Żarskich. Jest to krajobraz wysoczyzny płaskiej, z licznymi zagłębieniami, wykorzystywanymi na stawy rybne Wysoczyzną położona jest na poziomie 100--llOm.n.p.m..
równina sandrowa - zajmująca rozległe płaskie powierzchnie położona na wysokości 85-90m.n.p.m..
• terasa nadzalewowa, pleistoceńska - zajmuje niewielki północny fragment gminy, położony na wysokości 80m.n.p.m., stanowiąc dno kotliny.
1.2 Warunki geologiczne
Budowa geologiczna obszaru gminy jest dość skomplikowana. Dotyczy to przede wszystkim południowego i środkowego pasa gminy, gdzie w budowie geologicznej biorą udział glacitektonicznie zaburzone osady trzecio i czwartorzędu, budujące w szczególności wysoczyznę Wzniesień Żarskich. Miąższość łączna tych osadów wynosi
150-350 m.
Trzeciorzęd - reprezentowany jest przez osady miocenu i pliocenu, głównie jako iły i mułki, rzadziej piaski pylaste i drobne. Wychodnie utworów trzeciorzędowych pojawiają się w strefach glacitektonicznie zaburzonych, w postaci łusek, stanowiąc dobry surowiec ceramiki budowlanej w rejonie Tuplic.
Czwartorzęd - tworzą osady zlodowacenia środkowo-polskiego w postaci glin piasz­czystych i piasków gliniastych, o bardzo zróżnicowanej miąższości oraz piaski i żwiry tworzące rozległe o niewielkiej miąższości pokrywy na utworach morenowych. Na przedpolu moren czołowych, występują osady związane z sedymentacją wód lodowych. Są to znacznej miąższości serie piaszczystych sandrów.
W obszarze dna Kotliny Zasieckiej występują niewielkiej miąższości i rozprzestrzenienia osady piaszczyste holocenu.
1.3 Surowce mineralne
Największe znaczenie przemysłowe mają iły plioceńskie, które były inten­sywnie eksploatowane w rejonie Tuplic i Drzeniowa.
W obrębie złóż ilastych wyróżnia się trzy poziomy eksploatacyjne, różnią­ce się zabarwieniem i składem mineralnym.
Do produkcji ceramiki budowlanej znaczenie miały tylko iły poziomu środ­kowego i górnego, dzięki dużej zawartości frakcji iłowej, małym zapiaszczeniu oraz dużej plastyczności.
Zasoby iłów wg. stanu I986r. w tys. m3


Zasoby geologiczne kat. B kat. Cl C2
Zasoby przemysłowe kat. B kat. Cl
Złoże Drzeniów
174000 251000
162000 250000
Złoże Tuplice
264258 199026
126438
Ponadto w obrębie złoża Tuplice udokumentowano złoże piasków o zasobach w kat.C
-geologicznych - 10.805 tys. m
-przemysłowych - 8.225 tys. m Kruszpva naturalne - w obrębie geodezyjnym Jagło wice /dz. 158/4/ znajduje się obszar poboru kruszywa naturalnego, zajmującego powierzchnię 15,41 ha. Na południe od wsi Gręzawa teren poboru kruszyw naturalnych obejmuje powierz­chnię 2,01 ha.
1.4 Klimat
Położenie geograficzne gminy w pasie obszarów najbardziej wysuniętych w kierunku południowo-zachodnim województwa lubuskiego powoduje, że napływają tu wciągu roku masy powietrza o znacznie zróżnicowanych cechach fizycznych. Wg. ba-dań przeprowadzonych przez A. Wosia wyraźnie dominują tu masy powietrza polarno-morskie, na które przypada aż 64% dni w ciągu roku. W dalszej kolejności napływają na te tereny masy polarno-kontynentalne - 28% i masy powietrza arktycznego - 6%.
Gmina, podobnie jak województwo lubuskie oraz cała zachodnia strefa kraju, posiada klimat przejściowy, z wyraźną dominacją cech klimatu oceanicznego, co powoduje, że zimy są tu na ogół łagodne, z częstymi odwilżami, zaś lata nieco chłod­niejsze z minimalnie większą liczbą opadów atmosferycznych. Istotną cechą tego kli­matu jest duża zmienność temperatur.
Podstawowe parametry charakteryzujące klimat obszaru gminy, są następujące:
średnia temp. powietrza stycznia -1,5 C
średnia temp. powietrza lipca 17,8 C
suma opadów rocznych waha się 550-640 mm
przewaga wiatrów sektora zachodniego 58%
liczba dni z szatą śnieżną 35-50
Warunki topoklimatu gminy są silnie zróżnicowane, będąc wypadkową ukształto­wania terenu, własności termicznych podłoża i stopnia pokrycia szatą roślinną.
Obszary pradolinne charakteryzują się generalnie dobrymi warunkami topoklimatu w zakresie stosunków termicznych i wilgotnościowych. Najkorzystniej prezentują się pod tym względem Wzniesienia Żarskie, stanowiąc obszar o najle­pszych warunkach termicznych i bardzo dobrze przewietrzonych. Nieliczne, płytkie dolinki rozcinaające skłon wzniesień koncentrują spływ mas wychłodzonego powie­trza ku obszarom niżej położonym.
Również obszary wsoczyznowe Kotliny Zasieckiej charakteryzują się w miarę dobrymi warunkami topoklimatu. Jednak ze względu na kotlinne położenie, obszary te narażone są na występowanie inwersji termicznych, zwłaszcza podczas długotrwałych pogód radiacyjnych. Znaczący wpływ modyfikujący topoklimat ma tu szata leśna, powodująca wyrównywanie amplitud temperatur dobowych i wilgot­ności. Lasy, głównie sosnowe, charakteryzują się dużym nasyceniem fitoncydami -substancjami czynnymi biologicznie o działaniu bakteriobójczym.
Doliny i obniżenia podmokłe, z dużymi powierzchniami stawów są strefami wybitnie inwersyjnymi, o dużej częstotliwości mgieł i niekorzystnych warunkach termiczno-wilgotnościowych.
Higiena atmosfery
W minionym okresie /łata 1970-1990/ znaczący wpływ na stan i higienę atmosfery w gminę miały źródła emisji zlokalizowane poza jej granicami, tzn na obszarze byłej NRD /przemysł energetyczny na bazie węgla brunatnego/. Lokalne emitory zanieczyszczeń /cegielnie w Tuplicach i Drzeniowie/ wyeliminowane zostały w wyniku recesji gospodarczej, która spowodowała likwidację wielu zakładów prze­mysłowych. Doprowadziło to do generalnej poprawy stanu powietrza atmosferycz­nego na terenie całego województwa lubuskiego. Potwierdzają to ostatnie publikacje Państwowej Inspekcji Ochrony Środowiska w Zielonej Górze zawarte w lnfomacjicji ostanie środowiska na terenie województwa zielonogórskiego, w latach 1995-1996,która na podstawie prowadzonego monitoringu nie stwierdza wastępowania stężeń przekraczających wartości dopuszczalne wszystkich badanych elementów zanie­czyszczeń /pyłowych i gazowych/. Stąd można wnioskować, że na stan czystości po­wietrza atmosferycznego na terenie gminy wpływ ma głównie tzw. emisja niska, czyli zanieczyszczenia pochodzące z palenisk domowych /okres zimowy/ oraz zanieczysz­czenia komunikacyjne.
Z danych jakie publikuje PIOS wynika, że emisja zanieczyszczeń do powie­trza z obszaru województwa lubuskiego, była w 1997r. niższa aż o 68% w porówna­niu do emisji z 1989r.
1.5 Wody
Wody powierzchniowe
Obszar gminy należący do zlewni Nysy Łużyckiej odwadniany jest w kie­runku północnym Głównym ciekiem jest rzeczka Rzeczyca dopływ Lubszy, stanowią­ca oś hydrograficzną wschodniej części gminy. Dolina Rzeczycy /Tymienica/ rozcina powierzchnię sandrową na głębokości 2-3 m. Zbocza doliny mają charakter krawędzi erozyjnych, a rzeka płynie wyraźnie wykształconą doliną w pobliżu wsi: Chlebice, Czerna, Nowa Rola.
Południowo-Zachodnia część gminy odwadniana jest w kierunku północno-zachodnim szeregiem bezimiennych cieków, wśród których jest rz. Jeziorna, również dopływ Lubszy. W tej części gminy liczne są również wody stojące, które wypełniają wyrobiska poeksploatacyjne oraz stawy rabne wykorzystujące zagłębienia terenu. Z przeprowadzonej inwentaryzacji wynika, że na terenie gminy znajduje się 40 zbiorni­ków wodnych, w tym 9 stawów hodowlanych, 13 stawów wędkarskich, 8 zbiorników retencyjnych, 4 zbiorniki pożarowe, 1 basen kąpielowy i 5 zbiorników niezagospo-darowanych. Stawy rybne położone są w okolicach wsi:
-Chlebice - 14,3 ha
Łazy - 37,0 ha
Tuplice - 20,7 ha /napełniane z rz. Jeziorna/
Koncentracja zbiorników wodnych znajduje się między wsiami Tuplice, Łazy, Cielmów i Chełmica w liczbie 29 i łącznej powierzchni 125,8 ha. Część tych zbiorników powstała jako wyrobiska po eksploatacji gliny, a część jest pochodzenia zapadliskowego /powstałych w wyniku podziemnej eksploatacji węgla brunatnego/.
Dna dolin są na ogół okresowo podmokłe, a Rzeczyca przy wysokich sta­nach wody może zalewać wąski pas swojej terasy zalewowej.
Wody podziemne
Dostępne materiały źródłowe ograniczają się do charekterystyki pierwsze­go poziomu wody podziemnej /wody gruntowe/. Biorąc pod uwagę warunki geologi­czne i morfologiczne wydzielić można trzy główne obszary wód podziemnych:
Wzniesienia Żarskie - wody gruntowe nie tworzą tu jednolitego poziomu, lecz wystę­pują w postaci nieregularnych przewarstwień piaszczystych płatów wśród utworów trzecio i czwartorzędu, słabo przepuszczalnych glin i iłów, na głębokości do 2 m.
Wysoczyzną płaska poligenetyczna w obrębie Kotliny Zasieckiej-woda grun­towa występuje w utworach piaszczystych niewielkiej miąższości, tworzących w za­sadzie ciągłą warstwę powierzchniową na trudno i średnioprzepuszczalnych glinach i pyłach. W zależności od konfiguracji podłoża woda gruntowa występuje na głębo­kości od niespełna 1 m do 4-5 m.
Równina sandrowa - woda gruntowa tworzy zwierciadło swobodne, o głębokości przeciętnie 2-4 m.
Terasa nadzalewowa- woda gruntowa o zwierciadle swobodnym występuje na głębo­kości do 1 m.
Kotlina Zasiecka jest obszarem, na którym czwartorzędowe warstwy wodonośne są bardzo zasobne w wodę, tworząc Główny Zbiornik Wód Podziemnych /GZWP-301/ zakwalifikowany jako Obszar Najwyższej Ochrony /ONO/.
1.6 Obszary rolniczej przestrzeni produkcyjnej
W obszarze gminy występuje duże zróżnicowanie gatunkowe i typolo-logiczne gleb, wynikające ze składu mechanicznego gruntów, ich położenia oraz wa­runków gruntowo-wodnych.
Na terenach pozadolinnych wykształciły się gleby bielicowe, brunatne, brunatne wyłu­gowane i czarne ziemie, w obniżeniach terenu o wysokim poziomie wody gruntowej-gleby torfowe, mułowo-torfowe i murszowo-mineralne; a w dolinach mady. Generalnie jednak na obszarze gminy przeważają gleby niskich klas bonitacyjnych V i VI klasy, stanowiące 59,1% ogólnej powierzchni użytków rolnych. Łącznie z gle­bami klasy IV wskaźnik udziału gleb najsłabszych sięga aż 92,8%, co oznacza, że poza 7,2% gleb klasy III, pokrywają cały obszar gminy. Pod tym względem gmina Tuplice zalicza się do grupy gmin województwa lubuskiego posiadających najsłabsze warunki glebowe dla rozwoju produkcji rolnej.
W obszarze całej gminy najwyższy udział użytków rolnych znajduje się w obrębach geodezyjnych: Cielmów - 58%, Jagłowice - 68%, Tuplice - 51%. Naj­mniejszy zaś udział ma obręb Matuszowice - 12%, Chlebice - 26% i Łazy- 24%
1.7 Flora i fauna- ochrona i zagrożenia
Pod względem przyrodniczo-leśnym gmina położona jest w Dzielnicy Pojezierza Lubuskiego. Tereny leśne zajmują ok. 55% powierzchni gminy i wskaźnik ten jest znacznie wyższy od średniej wojewódzkiej- wynoszącej 48,9%, będącej najwyższą w baju.
Obszary leśne gminy administracyjnie należą do Nadleśnictwa Lubsko, które zgodnie z Zarządzeniem Dyrektora Lasów Państwowych z grudnia 1994r. po-wowołane zostało do utworzenia /jeden z siedmiu na terenie kraju/ Leśnego Kompłe-huPromocyjnego Bory Lubuski. Podstawowym celem LPK jest wprowadzenie do polityki zasad serowania gospodarką leśną w warunkach pełnego rozpoznania wymo­gów ochrony przyrody.

Cel ten będzie osiągany przez następujące działania:
trwałe zachowanie lub odtwarzanie naturalnych walorów lasu metodami ra­cjonalnej gospdarki leśnej, prowadzonej na podstawach ekologicznych;
wszechstronne rozpoznanie stanu biocenozy leśnej na obszarze danego Le­śnego Kompleksu Promocyjnegooraz trendów zachodzących zmian;
integrowanie celów trwałej gospodarki leśnej i aktywnej ochrony przyrody;
promowanie wielofunkcyjnej i zróżnicowanej gospodarki leśnej oraz wy­pracowanie modelowych rozwiązań dla gospodarki leśnej na całym obsza­rze działania Lasów Państwowych.
W konkretnym przypadku LKP Bory Lubuskie jest to wypracowanie zasad i metod gospodarki leśnej w drzewostanach rosnących na bardzo ubogich siedliskach leśnych oraz w warunkach występowania wielu czynników szkodotwórczych.
Głównym gatunkiem lasotwórczym jest sosna, która stanowi zasadnicze tło drzewostanów. Gatunkami towarzyszącymi jest brzoza, dąb i rzadziej świerk. Sos­na tworzy najczęściej drzewostany lite, rzadziej mieszane z udziałem brzozy. Słabe sie­dliska brzozowe /bór suchy, świeży, wilgotny/ zajmują 74% powierzchni lasów LKP Bory Lubuskie. Są to siedliska charakteryzujące się piaszczystymi glebami, głównie bielicowymi i rdzawymi.
Ocena zgodności składów gatunkowych z siedliskiem w gminie Tuplice wykazała, że aktualny udział sosny /83%/ przekracza maksymalny dopuszczalny wska­źnik/74%/o 9%.
Procentowy udział /wg. powierzchni/różnych grup siedlisk w lasach gminy Tuplice
Ubogie siedliska Siedliska borów Siedliska lasów Żyzne siedliska
borowe mieszanych mieszanych lasowe
~66^9~ 25,94~ 5,61 2,37
Procentowy udział /wg. powierzchni gatunków lasotwórczych na terenie gminy
Tuplice

Sosna
Dęby
Buk
Brzoza
Olsza
Świerki
82,68
2,34
-
11,50
2,98
0,20
Lasy w pasie nadgranicznym głównie z uwagi na warunki klimatyczne jak i siedliskowe są bardzo zagrożone procesami chorobowymi oraz szkodami powo­dowanymi czynnikami natury antropogenicznej, przyczyniającymi się do zakłócania procesów fizjologicznych w rozwoju drzew, zmniejszając ich naturalną odporność biologiczną.
Spośród szkodliwych czynników antropogenicznych należy wymienić: zagrożenie ze strony pyłów i gazów przemysłowych /prawie 97% powierzchni lasów jest uszkodzonych przez przemysł - emisje transgraniczne/ i zagrożenie pożarowe.

Spośród czynników biotycznych należy wymienić: zagrożenia ze strony szkodliwych owadów /brudnica mniszka, barczatka sosnówka i inne/ oraz zagrożenia ze strony nad­miaru zwierzyny płowej.
Mimo utrzymujących się zagrożeń, stwierdza się zapoczątkowaną od 1995r. poprawę stanu zdrowotnego lasów. Poprawa kondycji dotyczy wszystkich gatunków drzew, przy czym najwyraźniej zaznaczyła się ona w drzewostanach sosnowych i jo­dłowych oraz bukowych i brzozowych.
Świat zwierząt reprezentowany jest przez typowe gatunki pospolite, pow-szachnie występujące na terenie południowej części województwa. Oczywiście domi­nującymi gatunkami są zwierzęta łowne, zamieszkujące tereny rolno-leśne, a więc jele­nie, sarny, lisy, dziki, zające, a także kuropatwy i bażanty. Gniazduje również kilka par bociana białego.
Największą ostoją, szczególnie ptactwa wodnego są tereny wód zbiorników utworzonych w wyniku eksploatacji iłów ceramiki budowlanej. Pod względem faunistycznym wyróżniają się dwa obszary:
dolina Rzeczycy i leżący w jej sąsiedztwie kompleks stawów
oraz zespół stawów położonych na zachód od miejscowości Lesów Obszar pierwszy zamieszkuje szereg rzadkich gatunków ptaków takich jak: gągoł /Buce-phalaclangula/, wodnik /Podiceps ruficollis/. Spotykano również wydrę i żmiję. Kompleks stawów rybnych w pobliżu Lesowa jest miejscem występowania szeregu gatunków ptaków zaliczonych do grupy zagrożonych i ginących, m. inymi: żuraw, perkoz rdzawoszyi, bąk i kilka gatunków kaczek oraz bocian czarny, a także bielik. W obrębie kompleksu występuje również wydra.
Dolina Rzeczycy jest najcenniejszym obszarem przyrodniczym i kwalifikuje się do ochrony w formie zespołu przyrodniczo-krajobrazowego lub użytku ekologi­cznego. Według oceny przyrodników niewielką wartość florystyczną i faunistyczną mają sztuczne zbiorniki pokopalniane.
1.8 Obszary podlegające ochronie
Głównym elementem środowiska prawnie podlegającym ochronie jest obszar chronionego krajobrazu, ustanowiony. Obszar ten zajmuje północną i zachodnią część gminy obejmując tereny przede wszystkim łąkowo-leśne, o powierzchni ok. 1700ha,co stanowi 25,8% ogólnej powierzchni gminy. Wskaźnik ten zbliżony jest do średniej wojewódzkiej, wynoszącej 30,9%.
Ponadto rejestr pomników przyrody wskazuje na 8 pozycji, odnoszących się do następujących obiektów:
1. Chlebice - dąb o wymiarach 410/20/300, poz. 171
- dąb o wymiarach 310/20/200, poz. 172
2. Cielmów - cztery dęby o wymiarach 500,417,415,385/25,26,25,24/280-300,
poz. 246
lipa o wymiarach 400/25/280, poz. 247
dąb o wymiarach 610/26/300,poz. 248

Do zasobów przyrodniczych środowiska, chronionych ustawowo zalicza się rów­nież tereny leśne oraz użytki rolne wysokich klas bonitacyjnych, dla których zgo­dę na wyłączenie z użytkowania rolniczego i leśnego wydaje minister OSZNiL. Łączna powierzchnia tych obszarów wynosi ok. 63% powierzchni gminy /55% lasy, 7% gleby klasy III /.
Trwają prace projektowe związane z ustanowieniem parku krajobrazowego pod nazwą <Łuk Mużakowski> który obejmowałby tereny po obustronach granicy polsko-niemieckiej i w jego zasięgu znalazłyby się również tereny gminy Tuplice.
1.9 Identyfikacja uwarunkowań środowiska przyrodniczego dla proekologicznego rozwoju gminy
na terenie gminy występuje duże zróżnicowanie warunków przyrodniczych zarówno dla intensyfikacji rolnictwa jak też dla zabudowy, pomiędzy południową i środkową częścią gminy, a częścią północną.
najlepsze gleby, tworzące stosunkowo zwarte kompleksy dla rozwoju produkcji rolnej znajdują się w części południowej. Część północna gminy o słabych, piaszczy­stych glebach możliwości rozwoju rolnictwa ma bardzo ograniczone.
tereny dla budownictwa, w obrębie niemal wszystkich jednostek osadniczych napoty­kają na ograniczenia w postaci. płytkich wód gruntowych, skomplikowanych wa­runków geologicznych i ewentualnie stosunkowo dobrych gleb w obrębie wyso­czyzny

lasy w obrębie siedlisk lasu mieszanego i boru świeżego, charakteryzują się dużą od­pornością i atrakcyjnością dla penetracji i zbieradztwa runa leśnego.
siedlisko boru suchego cechuje mała odporność dla penetracji i duży stopień zagro­żenia pożarowego. Duży udział procentowy drzewostanów młodych ogranicza możliwość swobodnej penetracji wnętrza lasu.
-przejawem degradacji środowiska są pozostałości po eksploatacji surowca ilastego w postaci licznych wyrobisk, o głębokości do kilkunastu metrów, częściowo wypeł-ninych wodą.
-pozytywnym elementem środowiska naturalnego gminy są warunki klimatyczne: czyste powietrze oraz korzystny mikroklimat wynikający z dużej lesistości terenu.

Obszary i elementy środowiska przyrodniczego wymagające ochrony
1.. Obszarami wskazanymi do objęcia ochroną powierzchniową w formie zespołu przyrodniczo krajobrazowego lub użytku ekologicznego mogą być odcinki doliny rzeki
Rzeczycy wraz z kompleksem leżących w sąsiedztwie stawów, z uwagi na wy­
stępują ce tam rzadkie gatunki ptaków i płazów.
Również kompleks stawów rybnych w pobliżu miejscowości Lesów, kwalifikuje się do ochrony ze względu na występujące gatunki ptaków zaliczanych do grupy zagro­żonych i ginących.
2. Potrzeby ochrony wynikające z cech środowiska przyrodniczego obejmują w szcze­
gólności:
wody powierzchniowe
powietrze
gleby
Realizacja tych zamierzeń wymaga:
uregulowania spraw gospodarki ściekowej w gminę poprzez budowę oczyszczalni ścieków i kanalizacji. W pierwszej kolejności dla południowego obszaru gminy Tuplice
gazyfikację obszaru gminy
3. Ustanowienie strefy ochrony pośredniej dla gminnego ujęcia wody w granicach wsi Chełmka.
Ekosystemy leśne
Włączenie obszarów leśnych gminy do utworzonego Leśnego Kompleksu Promocyjnego Bory Lubuskie oznacza sterowanie gospodarką leśną w warunkach pełnego rozpoznania wymogów ochrony przyrody. Cel ten osiągany będzie przez na­stępujące działania:
wszechstronne rozpoznanie stanu biocenozy leśnej oraz trendów zachodzących zmian;
trwałe zachowanie lub odtwarzanie naturalnych walorów lasu metodami racjonalnej gospodarkil eśnej, prowadzonej na podstawach ekologicznych;
-integrowanie celów trwałej gospodarki leśnej i aktywnej ochrony przyrody;
- promowanie wielofunkcyjnej i zróżnicowanej gospodarki leśnej i aktywnej ochrony
przyrody;
â– zalesianie terenów rolnych, które ze względu na niską jakość bonitacyjną gruntu nie są wykorzystywane dla prowadzenia gospodarki rolnej.
Obszary poeksploatacyjne
Obszar gminy, głównie w rejonie Tuplic jest silnie przekształcony i poroz­cinany w wyniku eksploatacji surowców ilastych i węgla brunatnego. Geologicznie jest to strefa znacznych zabużeń glacjotektonicznych. Podjęte w tej strefie działania winny zmierzać do:
przeprowadzenia rekultywacji wyrobisk poeksploatacyjnych najmłodszych wiekowo
likwidacji spływu nieczystości do zbiorników wodnych
zagospodarowanie i przystosowanie istniejących zbiorników do celów prowadzenia gospodarki rybnej oraz na potrzeby rekreacji i wypoczynku.

Metryka

sporządzono
2012-04-16 przez Konieczyński Jacek
udostępniono
2012-04-16 00:00 przez Konieczyński Jacek
zmodyfikowano
2019-10-31 11:14 przez Konieczyński Jacek
zmiany w dokumencie
ilość odwiedzin
195
Niniejszy serwis internetowy stosuje pliki cookies (tzw. ciasteczka). Informacja na temat celu ich przechowywania i sposobu zarządzania znajduje się w Polityce prywatności. Jeżeli nie wyrażasz zgody na zapisywanie informacji zawartych w plikach cookies - zmień ustawienia swojej przeglądarki.